एका निष्पाप जीवाचा बळी — रस्ते सुरक्षिततेचा प्रश्न अजूनही अनुत्तरित

मारेगाव :

                 मारेगावसारख्या शांत, शैक्षणिक वातावरण असलेल्या छोट्या शहरात मंगळवारी दुपारी घडलेली घटना प्रत्येकाला अंतर्मुख करून गेली. सेंट्रल बँकेसमोर झालेल्या भीषण अपघातात निवृत्त शिक्षक मुकुंदराव पत्रुजी राजूरकर (वय ६२) यांनी प्राण गमावले.
                  एक साधा, प्रामाणिक, कर्तव्यनिष्ठ शिक्षक... ज्यांनी आयुष्यभर विद्यार्थ्यांना शिस्त, जबाबदारी आणि संवेदनशीलता शिकवली — त्यांनाच निष्काळजी वाहनचालकाच्या बेफिकिरीचा बळी व्हावं लागलं, ही अत्यंत वेदनादायक गोष्ट आहे.
                    दुचाकीने घरी परतत असताना मागून आलेल्या वेगवान वाहनाने दिलेल्या जबर धडकेमुळे राजूरकर रस्त्यावर कोसळले. त्यांच्या डोक्याला व छातीला गंभीर दुखापत झाली आणि अखेर उपचाराला नेत असतानाच त्यांची प्राणज्योत मालवली.
          ही फक्त एक अपघातवार्ता नाही — ही आपल्या रस्त्यांवरील बेपर्वाई, बेफिकिरी आणि शिस्तभंगाची किंमत आहे. प्रश्न असा आहे की, रोजच्या अपघातांनंतरही आपली वाहतूक व्यवस्था केवळ पंचनाम्यापुरती का मर्यादित राहते ?

       📌 एक शिक्षक गेला... पण प्रश्न उभा राहिला

               राजूरकर हे मारेगाव येथील जिल्हा परिषद शाळेतून तीन वर्षांपूर्वी निवृत्त झाले होते. त्यांचं आयुष्य विद्यार्थ्यांना घडवण्यात गेलं. समाजाला शिक्षणाचं दान देणारा हा माणूस, निष्काळजी चालकाच्या चुकांमुळे अकाली गेला. त्यांच्या निधनाने केवळ एक कुटुंब उद्ध्वस्त झालं नाही, तर गावानेही एक मार्गदर्शक व्यक्तिमत्त्व गमावलं आहे.

    📌 जबाबदारी कोणाची?

             अपघातानंतर पोलिसांनी पंचनामा केला, चौकशी सुरू आहे — पण या चौकशींना शेवट असतो का? नियम आहेत — पण पालन नाही. वेग, मोबाइलवर बोलणं, हेल्मेटशिवाय गाडी चालवणं, आणि बेदरकारपणे पुढे निघणं — या सगळ्यामुळे रस्ते आज जीवघेणे बनले आहेत.

         मुकुंदराव राजूरकर यांच्या निधनाने आपल्यासमोर पुन्हा एकदा आरसा ठेवला आहे.
             तो आरसा दाखवतो — आपल्या रस्त्यांवरील बेफिकिरीत प्रत्येक घराचं नाव लिहिलं जाऊ शकतं. आता तरी प्रशासनाने आणि नागरिकांनी एकत्र येऊन ‘सुरक्षित वाहतूक संस्कृती’ रुजवण्याची वेळ आली आहे.